Pierwotnie szkaplerzem nazywano szatę, którą zakonnicy nakładali na habit, idąc w pole lub wykonując „brudne” prace w gospodarstwie. W XIII wieku za sprawą pewnych objawień słowo to zmieniło swe znaczenie. Odtąd stało się symbolem ochrony przed zabrudzeniami duszy, szczególnego wstawiennictwa, orędownictwa i opieki Matki Bożej. Sam szkaplerz natomiast przybrał postać dwóch kawałków sukna lub wełny (rzadziej medalika). Ten niepozorny skrawek materiału noszony na piersi jest wyrazem głębokiej wiary i nadziei na zbawienie – a nawet swego rodzaju pewności – gdyż Maryja obiecała, że „kto w nim umrze, nie zazna ognia piekielnego”.
Kto może przyjąć szkaplerz? Jakie są warunki jego przyjęcia?
Szkaplerz może przyjąć każdy, również dziecko, jeśli jest wystarczająco dojrzałe, by zrozumieć, z czym to się wiąże. Przygotowanie powinno obejmować spowiedź (jeśli jest to możliwe, choć nie jest to warunek konieczny), aby w czasie przyjmowania szkaplerza być w stanie łaski uświęcającej. Szkaplerz należy przyjąć z rąk kapłana osobiście. Domaga się tego powaga samego znaku jak i charakter relacji z Maryją – indywidualnej, intymnej i niepowtarzalnej. Szkaplerz przyjmuje się według obrzędu zatwierdzonego przez Stolicę Apostolską. Przyjmuje się go zwykle raz na całe życie.
Do czego zobowiązuje przyjęcie szkaplerza?
– do życia zgodnego z Ewangelią, przykazaniami, nauką Kościoła
– do rozwijania w sobie cnót chrześcijańskich i spełniania dobrych uczynków
– do oddawania szczególnej czci Matce Bożej oraz do jej naśladowania
– do praktykowania i rozpowszechniania różnych form pobożności maryjnej
– do apostolstwa, ewangelizacji, autentycznego życia wiarą, korzystania z sakramentów
– do nieustannego noszenia szkaplerza (jeśli zgubi się lub zniszczy można samodzielnie nałożyć nowy, jeśli został zdjęty z własnej woli lub odrzucony, powinien nałożyć go ponownie kapłan po przystąpieniu tej osoby do sakramentu pokuty i pojednania)
– do odmawiania modlitwy wyznaczonej przez kapłana podczas nakładania szkaplerza
– do modlitwy za bliźnich, potrzebujących, grzeszników.
Dlaczego warto przyjąć i nosić szkaplerz?
Z noszeniem szkaplerza Maryja związała szczególne łaski i obietnice:
– opiekę i wstawiennictwo we wszelkich ważnych życiowych sprawach
– pocieszenie, wsparcie i nadzieję w trudnych chwilach
– ochronę przed złymi duchami i ich działaniem
– szczególną więź z Maryją i jej Synem
– nieocenioną pomoc w godzinie śmierci
– uniknięcie ognia piekielnego
– uwolnienie z czyśćca – osobiście przez Maryję – w pierwszą sobotę po śmierci.
Czy noszenie szkaplerza zapewnia zbawienie?
Szkaplerz nie jest talizmanem. Samo noszenie go nie zapewnia szczęścia na ziemi ani nie jest gwarancją nieba. Nie jest to bowiem jakiś magiczny przedmiot, do którego „z automatu” przypisane są określone korzyści. Aby stał się skarbcem łask i biletem do nieba, niezbędna jest żywa wiara, bliska relacja z Maryją i jej Synem, pokora, miłość i ufność w jej nieustanną opiekę oraz w Boże miłosierdzie. Tylko w ten sposób można otworzyć się na wszelkie łaski, jakimi Bóg chce obdarzać przez wstawiennictwo Maryi człowieka świadomie i pobożnie noszącego szkaplerz.
Szkaplerz to jedna z form pogłębiania relacji z Matką Bożą. Zobacz więcej naszych nowych treści!